نوشته و ویرایش شده توسط مجله ی فرنگی
ضخامت خاصی از کاغذ وجود دارد که بهتر میتواند موجب بریدگی شود. اگر مواد خیلی نازک باشند، مانند دستمال کاغذی، تحت فشار خم خواهند شد. بااینحال، کاغذهای ضخیمتر فشار را روی سطح بیشتری پخش میکنند و توانایی برش خوبی ندارند. هرچه ضخامت کاغذ به ۶۵ میکرومتر نزدیک شود، قدرت برش آن بیشتر میشود.
شرایط بهینهی برش اغلب در نمونههایی مانند کاغذهای روزنامه یا کاغذ پرینتر ماتریس سوزنی وجود دارد. این دو نوع کاغذ مانند گذشته رایج نیستند، چراکه دیگر رسانههای چاپی رواج بالایی ندارد و از طرفی کاغذهای پرینتر ماتریس سوزنی با کاغذ مخصوص چاپگر جوهرافشان جایگزین شدهاند.
البته این بدان معنا نیست که امروزه مردم از بریدگی بهوسیلهی کاغذ در امان هستند. همانطور که افراد شاغل در دفاتر میدانند، کاغذهای پرینتر جوهرافشان میتوانند موجب بریدگی شوند. همچنین مجلهها و کاغذهای یادداشت چسبدار نیز به اندازه کافی نازک هستند که آسیب بزنند.
مواد تنها عامل مؤثر در بریدگی نیست. فیزیکدانان دریافتند مانند چاقو یا شمشیر، احتمال اینکه حرکت زاویهدار بتواند موجب برش شود، بیشتر از حرکت مستقیم به سمت هدف است.
پس از به دستآوردن دانش جدید در مورد ویژگیهای برش کاغذ، پژوهشگران تصمیم گرفتند نشان دهند کدام کاغذ (از نظر برشدادن) ایدئال است و قدرت برش آن چقدر محسوب میشود. پژوهشگران ابزاری به نام Paper Machete (به معنای قمهی کاغذی) ساختند که دستهی کوچک چاپشده با چاپگر سهبعدی است و تکههای کاغذ را در خود جای میدهد. آنها نشان دادند تیغهی کاغذی ساده میتواند بهراحتی مواد خوراکی مانند خیار، سیب، فلفل و حتی مرغ را ببرد.
کاغذهایی با ضخامت ۶۵ میکرومتر خطرناکترین نوع کاغذها هستند، زیرا بهراحتی میتوانند باعث بریدگی شوند. این ضخامت تقریباً معادل ضخامت کاغذهای روزنامه و همچنین کاغذهای مورد استفاده در چاپگرهای ماتریس سوزنی است. علاوهبراین، برخی از مجلات علمی مانند نیچر و ساینس نیز به دلیل ضخامت و نوع کاغذی که استفاده میکنند، میتوانند باعث بریدگی شوند.
دسته بندی مطالب
فرنگی