آخرین پرواز شاتل دیسکاوری در مأموریت اس‌تی‌اس ۱۳۳

۲۴ فوریه ۲۰۱۱ شاتل فضایی دیسکاوری در مأموریت اس‌تی‌اس ۱۳۳ پرتاب شد. این سی‌و‌نهمین و آخرین پرواز فضایی شاتل دیسکاوری است.

اولین مأموریت شاتل در آوریل ۱۹۸۱ انجام شد و برای ۳۰ سال بعد، پنج فضاپیمای برنامه شاتل بارها افراد را به مدار بردند، ماهواره‌ها را پرتاب، بازیابی و تعمیر کردند، تحقیقات پیشرفته‌ای انجام دادند و بزرگ‌ترین سازه در فضا، ایستگاه فضایی بین‌المللی را ساختند.

اس‌تی‌اس ۱۳۳

اس‌تی‌اس ۱۳۳ پروازی ۱۱ روزه برای تحویل یک ربات انسان‌نما (ربونات) و اتاق ذخیره‌سازی جدید (لئوناردو) به ایستگاه فضایی بین‌المللی است. مأموریت به دلیل مشکلات فنی مخزن خارجی و تا حدی محموله، تحت تأثیر چندین تاخیر قرار گرفت.

ناسا اسامی فضانوردان را در ۱۸ سپتامبر ۲۰۰۹ اعلام کرد و آموزش در اکتبر ۲۰۰۹ آغاز شد. سرنشینان اصلی متشکل از فرمانده «استیون لیندزی»، خلبان «اریک بو» و متخصصان مأموریت «آلوین درو»، «تیموتی کوپرا»، «مایکل بارت» و «نیکول استات» بودند.

بااین‌حال، حدود یک ماه قبل از پرتاب، اعلام شد که «استفن بوون»، پس از مجروح‌شدن‌ کوپرا در یک تصادف با دوچرخه، جایگزین او خواهد شد. هر شش فضانورد این مأموریت قبلا حداقل یک پرواز فضایی انجام داده بودند.

دستاوردها

فضانوردان این شاتل یک پرواز تقریباً بی‌عیب و نقص ۱۳ روزه را اجرا کردند تا یک ماژول جدید را به ایستگاه فضایی بین‌المللی اضافه کنند. این ماژول به ساکنان آنجا کمک می‌کرد تا آزمایشگاه مدار را برای تحقیقات راه‌اندازی کنند و آزمایشات خود را ادامه دهند.

فضانوردان دو راهپیمایی فضایی را تکمیل کردند، ماژول چند منظوره دائمی را در ایستگاه فضایی نصب کردند و یک سکوی حمل قطعات یدکی را به ایستگاه وصل کردند.

شاتل در روز چهارشنبه، ۹ مارس، از میان آسمان‌های عمدتاً صاف بر فراز فلوریدا به پرواز درآمد. لیندزی دیسکاوری را در ساعت ۱۱:۵۷ صبح به وقت شرق آمریکا به باند فرودگاه مرکز فضایی کندی ناسا هدایت کرد.

پس از فرود، آخرین پرواز شاتل فضایی دیسکاوری با جشن در مرکز فضایی کندی ناسا آمیخته شد. استیو لیندزی، فرمانده اس‌تی‌اس ۱۳۳ در این لحظه گفت: «خیلی خوشحالم که اینجا در کندی، خانه دیسکاوری، فرود آمدیم. با گذشت هر دقیقه، من درواقع غمگین و غمگین‌تر می‌شوم که این آخرین پرواز است و می‌دانم که همه افرادی که با برنامه شاتل درگیر هستند، همین احساس را دارند.»